معرفی کانسپت معماری پروژه چیتگر

«لایه‌های زندگی | گفت‌وگوی درون و بیرون»​​​​​​​

پروژه‌ی سه‌طبقه‌ی مسکونی چیتگر، بر بستری از تضاد خلاقانه میان درون‌گرایی و برون‌گرایی شکل گرفته است. این کانسپت با الهام از الگوی زندگی شهری معاصر، تلاشی‌ست برای پاسخ‌گویی به دو نیاز اساسی انسان: تعامل اجتماعی و خلوت شخصی. «لایه‌های زیست» استعاره‌ای از عبور تدریجی از فضای عمومی به خصوصی است؛ فرایندی که هم در عملکرد و هم در فرم معماری نمود پیدا کرده.

طبقه‌ی اول | مرز گفت‌ و گو با شهر

در طبقه‌ی نخست، بنا گشوده و شفاف ظاهر می‌شود؛ گویی مکالمه‌ای بی‌واسطه با خیابان دارد. بازشوهای بزرگ شیشه‌ای، استفاده از مصالح صمیمی و حضور فضای سبز در طراحی جداره‌ها، این طبقه را به نقطه‌ی تعامل تبدیل می‌کنند. این سطح از بنا می‌تواند کاربری‌هایی عمومی‌تر را شامل شود از پذیرایی میهمان تا دفتر خانگی یا فضای نیمه‌عمومی نشیمن تا در دل محیط شهری، زنده و پویا بماند. ورودی پرنشاط با گیاهان بومی, خطوط معمارانه‌ی سیال و ادامه دهنده که حرکت از بیرون به داخل را تسهیل می بخشد و پنجره های سرتاسری و قدی برای ارتقاء حس دعوت‌کنندگی همه چیز را به تکامل رسانده.

طبقات دوم و سوم | خلوت در ارتفاع

با بالا رفتن از طبقات، ریتم فضا تغییر می‌کند. طبقات دوم و سوم، لحن آرام‌تری دارند. فضاهایی طراحی شده برای سکون، تمرکز و آرامش. پوسته‌های درون گرا و لوورهای چوبی، نور را با برنامه وارد کرده و حریم ها را حفظ می‌کنند. تراس‌های فرو رفته با دید محدود، حسی از تعلق درونی ایجاد می‌کنند؛ گویی خانه، پناهگاهی‌ست در برابر هیاهوی بیرونی. فضای نشیمن با نور جانبی، نه مستقیم، بر احساس خلوت می افزاید. استفاده هوشمندانه از متریال‌های محدود و گرم مانند چوب و سیمان سفید این دو طبقه را در راستای رسیدن به هدف خود کامل میسازد.

پیوند با بافت شهری | زندگی معاصر

​​​​​​​این پروژه در بافت شهری چیتگر واقع شده و محیطی در حال رشد با ترکیب طبیعت و توسعه‌ی شهری میباشد. در چنین بستری، «پروژه لایه‌های زندگی» نه‌تنها به خواسته‌های عملکردی پاسخ می‌دهد، بلکه به بافت اطراف احترام می‌گذارد. فرم بنا از طبقه‌ی اول تا سوم بسته‌تر و آرام‌تر می‌شود؛ تجلی تصویری از تغییر نقش انسان از موجود اجتماعی در روزمره، به فرد متفکر در خلوت خود

معماری درست به‌ مثابه‌ ی روایت زندگی

«لایه‌های زندگی» فقط یک کانسپت معماری نیست؛ بلکه بازتابی‌ست از سبک زندگی انسان معاصر. از ارتباط صمیمی با محیط شهری گرفته تا خلوت در ارتفاع، این پروژه لحن معمارانه‌ای دارد که نه‌تنها به زیبایی‌شناسی توجه دارد، بلکه عملکرد، حس زیستن و کیفیت فضا را هم در اولویت قرار می‌دهد.​​​​​​​